Boekentip: Beter worden is niet voor watjes

Beter worden is niet voor watjes. Dit boek stond al een paar jaar in mijn kast en aangezien ik er wel doorheen bladerde maar er nooit echt in ging lezen, vermoed ik dat ik hem toch vooral voor de titel kocht. Een soort bevestiging – misschien zelfs goedkeuring – naar mezelf.

Toen de dagen onlangs korter, donkerder en natter werden pakte ik het alsnog van de plank. En gisteren was hij uit. Wat een prachtig, ontroerend en goed geschreven boek (en ja, er vloeiden tranen).

Beter worden is niet voor watjes is een intieme briefwisseling tussen twee journalisten, Daniëlle Pinedo (NRC) en Bart van Eldert (AD). Ze kenden elkaar van doei en dag bij het maken van rapportages op het Binnenhof, maar wanneer ze allebei tegelijkertijd kanker krijgen beginnen ze elkaar te schrijven. En ze schrijven jaloersmakend mooi.

“Beter worden, het blijkt een rámp. In mijn toch al kleine wereld is het stiller dan ooit. Hele dagen maak ik niets mee. De mensen denken dat niet doodgaan hetzelfde is als doorgaan met leven. Eerder zat mijn moeder klaar met een kopje thee na mijn ziekenhuisbezoek. Nu is het van: ‘O, heb je weer een afspraak?’ Nou, zij ook. De boekenclub, de museumclub, ergens godbetert hérten kijken met andere überfitte bejaarden. Maar het doet nog steeds zeer, hoor!”

Ging levensgevaarlijk ziek worden nog vanzelf, beter worden blijkt niet voor watjes. Een prachtig brievenboek vol levenskunst. En een aanrader voor iedereen met, na en naast mensen met kanker.