Eind 2014 zegde het leven mij een halt toe, van het ene op het andere moment bleek ik ziek: lymfeklierkanker. Van freelance marketeer naar patiënt in één kort onverwacht telefoongesprek op mijn werk. 

De kanker bleek het startsein voor vele zware jaren. Na de chemobehandelingen volgde een moeizaam herstelproces en net toen ik dacht, en nu komt de rust om echt te herstellen, bleek de onverwerkte pijn uit mijn jeugd iets anders te willen: in volle kracht te worden gevoeld. Ik raakte volledig ontwricht. 

Van zelf aangedrongen crisisdienst aanmelding, naar de specialistische GGZ, naar een kort verblijf in de Paaz en pas veel later via een uitgebreide zoektocht naar de weg eruit. Met behulp van een fantastische lichaamsgerichte traumatherapeut en de nodige EMDR (en heel veel zelfonderzoek en zelfliefde) werkte ik mezelf in een aantal intense jaren terug naar herstel. 

Zo’n crisis maakt nederig. 

En zo’n crisis doet inzien hoe kwetsbaar we allemaal zijn. Ik heb in die jaren prachtige mensen ontmoet. Mensen die net als ik even - of vaker - vastliepen in het leven omdat het te zwaar was geworden. Heel vroeg al, of later met veel tegenslag tegelijk. 

We kiezen er niet voor waar onze wieg staat en niet wat ons in het leven overkomt. En we leren nauwelijks om om te gaan met de lastige gebeurtenissen en emoties die het leven onherroepelijk in zich draagt. Die wij in ons dragen. 

Ik zou dat zo graag anders zien. 

Dus breng ik mijn levens-- en werkervaring samen. In mijn coachpraktijk en in de projecten waarbij ik samen met anderen werk aan een mentaal gezondere samenleving.