Een paar weken later, anderhalf jaar na mijn kankerdiagnose, lig ik languit op de vloer. Mijn hele wezen, mijn hele lichaam doordrenkt met psychisch lijden.
Ik wil rennen. Hard en ver zoals ik in mijn dromen wel eens doe. Naar beneden, de gangen in, de deuren door, het ziekenhuis uit. Weg, weg, weg van hier...
Mijn onderbuik protesteerde direct, maar die negeerde ik vakkundig. Ik wilde mijn verhaal zo graag delen, juist aan deze doelgroep van zakenmensen en rationele denkers.
Voor mij zit de internist. Een mooie vrouw niet veel ouder dan ikzelf. Ze heeft een prachtige bos haar. En super coole laarzen, dat ook...
Epic content only
No spam nieuwsbrief.
Ik ga je dus sowieso niet spammen, want waarschijnlijk duurt het nog wel even voor ik überhaupt een mailing verstuur. Maar als je nu denkt, nou dat wil ik dan - ooit in die verre toekomst - echt niet missen, schrijf je dan vooral alvast in.
Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.
