Verblijven in de tussenruimte
In mij raast het. Het suist, het golft, het stuwt. Het is vast die rode, die laatste zak. Die vreet zijn weg tot diep in mijn vezels en laat geen millimeter onberoerd.
De stap over de drempel
Als ik door die deur ga hoor ik bij hen, de mislukten, de gebrekkigen, de zwakken waar iets mis mee is. Zij die de kunst van het leven niet kennen. De liefde niet waard.
De kracht van open en echt
“Moest je dat nou echt doen?”, vroeg hij. “Denk je niet dat opdrachtgevers je nu minder snel zullen uitnodigen voor een gesprek? Ben je niet té open?”