10 jaar na de diagnose
En nu eet ik taart. En voel ik diepe dankbaarheid voor alle interessante en mooie mensen met wie ik werken mag. Voor alle projecten waar ik aan werken mag. En voor dat stevige, veerkrachtige, koppige meisje in mij, dat zich niet nog eens ten onder liet gaan, maar zich eruit werkte.
Laten we goede voorouders worden
Mijn dochters behoren tot de generatie die de klappen straks gaat vangen. En regelmatig als ik naar ze kijk wanneer ik weer een onheilspellend bericht lees, voel ik sluimerende paniek omhoog kruipen...
Volle bekers citroenlimonade.
Een paar weken later, anderhalf jaar na mijn kankerdiagnose, lig ik languit op de vloer. Mijn hele wezen, mijn hele lichaam doordrenkt met psychisch lijden...
De kracht van open en echt
“Moest je dat nou echt doen?”, vroeg hij. “Denk je niet dat opdrachtgevers je nu minder snel zullen uitnodigen voor een gesprek? Ben je niet té open?”
My call to courage
Mijn onderbuik protesteerde direct, maar die negeerde ik vakkundig. Ik wilde mijn verhaal zo graag delen, juist aan deze doelgroep van zakenmensen en rationele denkers.
